Wszystko zaczęło się w piątek 16.09 o godz. 21.45 kiedy to posileni i zapoznani z resztą uczestników Marszonu ruszyliśmy na trasę. Trasa prowadziła ze schroniska PTTK na Hali Krupowej przez Myślenice do schroniska PTTK na Kudłaczach, gdzie był finał Marszonu. Od wczesnych godzin wieczornych w piątek cały czas padał deszcz. Mieliśmy jednak nadzieję, że deszcz ten ustanie - Niestety, złudną nadzieję - Deszcz padał bez przerwy aż do sobotniego wieczora, co sprawiło, że Marszon stał się dużo trudniejszy. Wszyscy byliśmy pod koniec trasy mokrzy i co poniektórzy mocno zziębnięci. Przed Myślenicami mieliśmy jeden dłuższy odpoczynek na dworcu autobusowym w Makowie Podhalańskim, a potem w Palczy, gdzie zrezygnowało kilka osób. Ale główna grupa trzymała się dzielnie aż do Myślenic. Mieliśmy tu przerwę na jedzenie i odpoczynek przed, jak się okazało, najgorszym. My musieliśmy wrócić do Krakowa tego samego dnia więc poszliśmy na Kudłacze wcześniej niż reszta grupy. Choć przyznam się, że bardzo, ale to bardzo mi się nie chciało już nigdzie iść. Siła woli i walka ze sobą pozwoliły nam dojść na metę, gdzie wypiliśmy gorącą herbatkę, trochę się osuszyliśmy i ruszyliśmy w drogę powrotną do Krakowa. Byliśmy solidnie zmasakrowani, poobcierani tu i ówdzie, przemoknięci i bez werwy i ochoty na nic - no może poza gorącą kąpielą i grzanym piwkiem.

19 godzin marszu, ponad 75 km w deszczu bez snu i dłuższych odpoczynków - to naprawdę ciężki orzech do zgryzienia. Może gdyby pogoda była lepsza byłoby lżej. Przejście całej trasy wymagało od każdego uczestnika wielkiego samozaparcia, wiary we własne siły i dużej kondycji oraz odporności. Pomimo tego bardzo miło będziemy wspominać tę imprezę, dzięki której mogliśmy sprawdzić na co nas tak naprawdę stać. Podziękowania dla organizatorów i reszty uczestników, a wszystkich tych, którzy są głodni przygód i mocnych wrażeń zapraszamy na kolejne Marszony!